МАРХ

Автокамп „Крани“ / Палифровска

Година: 2019/20

Тема: Архитектурата како фактор на културна одржливост на македонските градови

Наслов: Екотуризам и хибридна музеологија – фундамент за афирмација на културниот идентитет на просторот

Предмет: Магистерски труд / АФС

Автори: Бојана Палифровска

Ментор: Проф. д-р Анета Христова-Поповска

Локација:  Камп Крани, с. Крани Преспански регион

 

Ова истражување има за цел да ја зачне проблематиката на препознавање на квалитативните особености на пејзажот ( да ги потенцира, реафирмира и надгради) истите при процесот на проектирање.

Аналогно на тоа, овој магистерски труд ја наметнува хибридноста како можна просторна формација, која несомнено со својата пулсирачка типологија и транзитивност во различните намени, ќе придонесе за реактивација на постојното расчленето урбано ткиво во кампот Крани, преку програмирање на празнината . Во истовреме преку акцентирање на  интеграцијата на корисникот и рушење на традиционалната институционалност на музејот како доминантна намена , принципот на нова музеологија добива можност одново да ја испише врската меѓу човекот и природата.

1.1      Предмет на истражувањето

Појдовен аспект во афирмацијата на био-културниот идентитет и предмет на ова истражување претставува Еко-туризмот. Како мерка за негова презервација, посебен фокус ќе се генерира околу Еко-музејот како пост-модерен феномен и на симболичката и етичката вредност на културното наследство. За таа цел, хибридната музеологија дава соодветен  антрополошки пристап ,поттикнувајќи ја соработката помеѓу музејот како институција и заедницата, поголема интерактивност на корисникот во процесите кои вклучуваат адекватна едукација и зачувувањe и на наследството како такво. Истражувањето ќе се осврне кон сплотување на горенаведените функции (анализа на постоечките капацитети,ревитализација на сместувачките единици на кампот Крани и имплементација на музејски едукативен центар во рамките на комплексот со трајна поставка и повеќе времени како и креативни простории наменети за посетителите. Следствено на тоа, новиот концепт  ќе понуди кохезивност меѓу намените, препознавање на нови и реактивирање на постоечките просторни квалитети,именувајќи го корисникот како главен двигател.

1.2      Целта на истражувањето

Истражувањето има за цел да овозможи реинтерпретација и хармонизација на веќепостоечките просторни капацитети со новиот модерен израз, акцентирајќи го посебниот однос кон единствениот природен и културен идентитет на контекстот преку директна интеракција на корисникот и архитектонското остварување – синоним на поимот за културна одржливост и етаблираните типолошки аспекти.

1.3      Резултат

Новата архитектонска интервенција, која го, позиционира го корисникот и неговата интеракција на прво место, со популаризација на стоата како начин на врамување на зафатот. Таквиот обликовен концепт се стреми кон задржување на одредени квалитативни елементи кои го прават духот на местото препознатлив и уникатен без притоа инвазивно да делува на животната средина, и во истовреме да воспостави нови визуелни врски и просторни поенти за да стане недделив дел од идентитетот на местот.

1.3.1     Услови на хибридизација

1. Поттикнување на ревитализација и / или враќање на живот на одредена урбана област

Имплементирање  на хибриден организам на работ од две населби има за цел да ја ревитализира областа и да создаде нови центрипетални сили и движења. Вметнувањето на нов структурен ентитет ќе овозможи повторно раѓање на дадената локација и создавање на нови врски помеѓу областите што некогаш опстојувале и допринеле за културниот идентитет на местото.

2. Креирање на врски помеѓу делови од градот , со што хибридот станува градски генератор.
3. 3. Форма како резултат на мутација помеѓу пејзажот и архитектурата
4. Создавање на средини за интензивна размена

Порозноста и пропустливоста се клучни елементи за еден хибрид, бидејќи овозможуваат лесно движење низ целата локација. Непрограмираните променади се вметнуваат помеѓу детерминирани функционални целини за да се создадат простори кои се исклучиво активирани од движењето на телата и се залагаат за размена меѓу широките народни маси. Овие меѓусебни простори создаваат нови типологии кои овозможуваат движење помеѓу програмите за анимирање на јавноста.

5. Транзитивност на интензитети помеѓу намените.

Новонастанатите програмски ентитети создаваат нови просторни конфигурации во кои дисциплините се спојуваат и вкрстуваат со суперпонирање за да се создадат нови архитектонски форми. Екстремните програмски симбиози имаат за цел да го интензивираат и забрзаат урбаното искуство. Транспрограмирањето на активностите и невообичаените односи меѓу нив го подобрува живиот аспект на оваа урбана област.

Сл. 04. Процеси на транзитивност

Блискоста и вкрстувањето на намените радикално го менува начинот на кој живеат луѓето. Да се ​​биде блиску до вода може да има огромно влијание врз нивниот секојдневен живот. Не само што може да им овозможи здрав начин на живот, туку и да привлечат нови луѓе и така да ја зајакнат социјалната интеракција, како и разновидноста. Следејќи ги програмските комбинации што произлегуваат, ние создаваме мешавини кои ќе овозможат постојана активност во рамките на просторот, овозможувајќи и на зградата да работи со полно работно време.

8. Интеграцијaта како социјален механизам

Просторите за рекреација (паркови,градини и игралишта) се точки на интензитет кои го поттикнуваат присуството на луѓе кои одржуваат постојана анимација. Вметнувањето на траки за трчање и велосипедски патеки низ опфатот создава нова брзина и движење што му овозможува на хибридот одреден степен на живост. Овие патеки може да се гледаат како активатори, бидејќи им даваат сила нa оние со помала фрекфенција на користење.

Урбаниот сунѓер ги спојува тлото и урбаното ткиво во огромна инфраструктура која се шири низ пејзажот. Избегнувајќи високи елементи, проектот лебди над локалитетот како издолжена перфорирана мрежа, а инфраструктурата останува генерално до кота на терен, каде интензитетот на дејствието е на највисок степен.

10. Стремеж кон сложени, разновидни, меѓусебно поврзани и динамични асоцијации.

Постапувајќи како социјален кондензатор и инкубатор,урбан сунѓер се насочува кон разновидност и сложеност за да се создаде дијалог помеѓу нејзините делови, како и со непосредната околина. Како микрокосмос, тој ја фаворизира дијалектиката и хетерогеноста над единството и хомогеноста. Со користење на комплексен систем на програмски комбинации, урбаниот сунѓер овозможува неочекувани синергии помеѓу приватните и јавните сфери за да се овозможи повторно поврзување на локацијата.

 

1.3.2     Препознавање на просторна матрица

Сл. 11. Компаративна аналогија на референците со новото решение

1.3.3     Заклучок

По деталната анализа на неколкуте референтни примери може да се заклучи дека во дефинирањето на основните постулати врз кои ќе се темели овој магистерски труд значително влијание завземаат сурреализмот, дадаизмот и новиот модернизам како правци кои се појавуваат во педесетите години на минатиот век. Во тој временски јаз, присуството на своевидна парадоксалност и доза на субјективност за тоа во колкава мера ќе се почитува интернационалниот стил  истовремено без да се доведе во прашање локалниот квалитативен контекст е се поголема. Но, воспоставувањето на баланс помеѓу различните просторни интервенции, преиспитување на утврдената институционалност, почитта кон наметнатиот израз, препознавањето на духовните елементи на местото, како и нивно неинвазивно реинтепретирање во новиот израз ќе претставуваат главните двигатели при проектирањето на оваа локација.

 

 

1.3.3.1     Цели при проектирање

 

• Презервација на постоечките еко-системи и обновување на истите
• Препознавање на постоечките квалитети на местото и имплементирање во новопроектираниот хибрид
• Природна вентилација (со локална перфорирана фасада од тула)
• Концепт на биомимикрија
• Користење на еко-материјал при процесот на градба поради сеприсутната еутрофикација на езерото
• Континуирана врска од инфраструктурата до езерото
• Директна вклученост на посетителот во поставката
• Хибрид од музеј,академија за екотуризам,центар за истражување и останати социо-општествени намени за кампот
• Надминување на строго-утврдените шеми за институционалност на музејската зграда, движењето на посетителот
• Изложбените простори- мултифункционални learning spaces, структуралност која тежнее кон идна експанзија
• Децентрализиран систем на изложување (калустер) – за повеќе од една посета,
• Симбиоза на различните групи корисници со што би се спречило социјална сегрегација

1.3.3.2     Фази на решавање на проблемот

 

1. Првата фаза во репроектирањето на просторот ја одбележаа утврдување на постоечките капацитети, нивниот потенцијал, квалитативни атмосфери и меѓусебните корелации.
2. Клучно за втората фаза е разбивање на габаритноста , поради создавање похабитабилни простори за работа, природна вентилација, искористување на веќе воспоставените хоризонтални комуникации како транзиции меѓу различните намени и редефинирање на програмата во насока на подобрување на туристичката понуда
3. Во третата фаза, новите транзитивни врски меѓу објектите се остваруваат преку мултипликација на постоечкиот конструктивен модул и делумно дефинирање на партерот , низ целиот опфат. Препознавање на концептот на пешачка улица и имплементација на фасадното обликување на угостителскиот комплекс огледално во реинтерпретативна форма како обид за дефиниција на пешачкото движење и внатрешен атриум- налик на античка агора и плоштадот Сан Марко во Венеција.
4. Имплементирање на систем од водени површини долж опфатот( по примерот на Бараган и Карло Скарпа), во две поголеми површини поради, рефорестација на локацијата, флуктуативно разделување на функциите, обезбедување на подобра ориентираност и еидентификација со природата. Прочистување на езерската површина, спречување на еутрофикација преку филтрација.
5. Неможноста постојната и новоформираната програмска содржина да се инкорпорира во постојните габаритни целини, инплицира напуштање на строго дефинираната структура, единствено зачувувајќи ја дискотеката како просторен ортогонален реликт поради бондручниот ситем и перфорацијата на тула, низ целиот објект. Дефинирање на новиот зафат преку продолжување на покриената колонада од лаци и столбови на некогашниот маркет.
6. Шестата фаза се одликува со целосно утврдување на водниот систем од четири басени и канали кои ја пресекуваат локацијата на пет зони: природонаучен музеј, јавна зона, академија за екотуризам, центар за истражување и зона на изложбени поставки (павиљонски систем). Новопроектираните објекти завземаат положба на клаустер,секој од нив е дефиниран со одредена програма според зоната каде се наоѓа, поврзани со социјални содржини, формирајќи хибрид.
7. Формирање на интерактивно приземје, преку неивазнивни постапки за негово делумно дефинирање на систем од ѕидни површини и групации на партерен инвентар, оставајќи простор за истражување на корисникот, преку континуитет на просторот внатре-надвор.

8.Децентрализација на јавниот паркинг простор на кампот до новопроектираниот хибрид,  внесување на постојната вегетација во  објектите, диктирајќи ја финалната позиција или диспозиција на просторните елементи. Продолжување на пешачката пасарела кон езерото од дрвена привремена структура  обколувајќи го просторот околу растителните заедници , без да се нарушат етаблираните еко-системи. Се јавува потреба од проектирање на нови сместувачки капацитет.

Основи

9.    Избраниот концепт како деветта фаза

Моделот  претставува градационо имплементирање на претходните неколку формативни проби. Појдовниот момент на препознавање на просторните атрибути на просторот, и делување во веќе постоечките габарити, прерасна во нова обликовна композиција каде истите се аплицирани. Вака создадениот хибрид го надградува локалниот културен идентитет, простирајќи се на површината на постојните угостителски комплекси. Се состои од 16 објекти, поделени во 4 зони, поврзани со пасарела и нови привремени сместувачки капацитети наменети за вработените и посетителите на кампот. Целиот зафат со својата структуралност и пркоси на ортогоналната мрежа инфраструктурна мрежа градејќи тактилен однос со локалните еко-системи, при што се овозможува нивно одржување и збогатување така што се ограничува движењето на корисникот од една страна, но од друга страна ваквата поставеност на објектите кои тежнеат кон експанзија и органско надоврзување на просторите допринесува за поттикнување на неговиот истражувачки дух. Дополнителна суптилна дефиниција на намените и нивно диференцирање дава водата низ хибридот која е организирана во 4 басени и мрежа од канали со што директно влијае на животната средина со прочистување на езерото и допринесува за збогатување на живиот фонд.

 

Сл. 27 Ситуација од новопроектирана состојба

 

1.3.3.3     Опис на архитектонско урбанистичкиот концепт

 

Новата архитектонска интервенција претставува бунт против институционалноста и традиционалната слика за музејска зграда како строго утврден простор , со однапред дефинирана патека на посетителот низ изложбените поставки, каде работната зона на управата е надвор од видно поле. Таа има за цел да ги сруши сите претходни правила, позиционирајќи го корисникот и неговата интеракција на прво место, со популаризација на стоата како начин на врамување на зафатот од една страна и недефинираниот систем од линиски интервенции во социјалниот контекст, каде со дисперзивниот систем на поставки го буди неговото чувство за истражување, слобода и обезбедува мека транзиција меѓу намените. Таквиот обликовен концепт се стреми кон задржување на одредени квалитативни елементи кои го прават духот на местото препознатлив и уникатен без притоа инвазивно да делува на животната средина, и во истовреме да воспостави нови визуелни врски и просторни поенти за да стане недделив дел од идентитетот на местото.

Со оглед на енормноста на планскиот опфат на кампот Крани од 24 ха. , неопходно е да се направи просторно ограничување  на новата интервенција, и тоа на просторот кој го зафаќаат постоечкиот угостителски – комерцијален комплекс, како стратешка позиција кон зафатот, езерото и во врските со останатите рурални средини.

Тргнувајќи од потребата под еден покрив да се вдомат повеќе различни намени, произлезе и идејата за хибрид, составен од четири препознатливи зони:

Примарна – за масовна посетеност ( трговски-комерцијален комплекс, угостителски комплекс, детска градинка, амбуланта, павиљон со бар)

Изложбена – дисперзирана поставка од ендемски видови, тематски изложби и видиковец (за истражување на флората, фауната и геологијата на Преспанскиот регион)

Станбена –  два типа на ново времено сместување

Општествена –  музејска управа, амфитеатар, научна библиотека, ботанички лаборатории (академја за екотуризам и центар за истражување и наука за Преспанското Езеро)

Сите нив , ги обединува хомогена маса од социјални групации (работилници, ресторан,  комуникации во вид на отворени  ботанички градини)  во in between  зоната, кои се надоврзуваат со чистата форма на објектите, со што се иницира зачетокот на нов хабитален конгломерат. (пр. Музејот на САНАА во Каназава)

 

 

Ваквиот конгломерат е составен од повеќе формативни самостоечки структури (од еден појдовен модул мултиплициран во вертикала и хоризонтала), групирани според својата функција. Организирани се така да го примаат протокот на пешачко и велосипедско движење од четири дефинирани влезни точки и безброј многу неформални варијации на пристапување. Главните тактилни позиции со кампот ги остварува од via principalis преку покриената пешачка улица која заедно со објеките формира линиски центар, околу внатрешниот атриумски басен. Аналогно на тоа, групациите кои се наоѓаат на самиот фронт , имаат поголема висина од оние во внатрешноста на опфатот, со што доаѓа до градационо опаѓање односно  суперпонирање на планови во изглед . Останатите позиции се однесуваат на економскиот влез (за вработени, од каде во континуитет се пристапува до сите објекти,допринесува за подобра ориентираност и брза евакуација) и влезот од привремената бондручна структура, позиционирана на западната страна кон Преспанското Езеро која е во своевидна корелација со неговите еко – системи. Отвореноста кон контекстот како и имплементирање на вегетацијата во објектите,овозможува одржување на внатрешната микроклима, природно вентилирање и изложеност на временските услови, директно во комплексот. Во однос на формативниот аспект новото урбано ткиво се одликува со чисти форми, составени од комуникациско јадро и слободно приземје во чии капацитети е интегрирана соодветната содржина според однапред утврден програмски наратив. Конструктивниот систем пак, е со ставен од бетонска конструкција со плиткото темелење поради близината на подземни води,  и рамна непроодна кровна тераса како завршница.

Изложбена зона

Музејот како доминантна функционална група се дели на две основни конфигурации и тоа: управна зграда и изложбена зона. Управната зграда е симбиоза од два физички одвоени структури, но програмски и квалитативно поврзани и е позиционирана кон фронтот на via principalis. П риземјето на првиот објект ги вдомува музејската продавница за сувенири, фоајето и техничките простории, и во континуитет, работните простории на управата, нивниот социјален простор и отвореното депо, до кое се доаѓа преку економскиот влез на вториот објект. На горниот кат музејот се поврзува со мост кој заедно со отворените позиции во двата објекта ја сочинува трајната музејска поставка. Овие два објекти дополнително ги поврзуваат изложбите и работилниците во надворешноста, имплементирани во густа висока вегетација на евла и мрежа од водни канали, кои завршуваат со проширување, видливо од влезната партија.

Изложбената зона пак, ја сочинуваат дисперзирана поставка од ендемски видови на (флора,фауна и геологија), тематски изложби и видиковец кој се наоѓа на кровната тераса над библиотеката. Ги идентификува радијалната поставеност,односно централитетот околу заедничката агора околу која се нижат , во невидливи концентрични кругови. Таквите layout плански матрици , каде посебните намени се сместуваат во поединечни приземни структурни единици, а циркулацијата на корисници се движи од полупропуслива кон отворена, дава можност за акцентирање на отворениот простор , што претставува еден од главните постулати врз кој се темели овој хибриден еко-музеј, впрочем и самата нова музеологија.

Транзитивната интервенција се манифестира со повторувачки патерн на основните елементи, во овој случај од линиска структура (на полни и перфорирани ѕидови и столбови), каде отворениот распоред им дава дозвола за понатамошна експанзија со текот на времето и моделирање според потребите на корисникот.

 

Општествена зона

Академијата за еко-туризам ја сочинуваат амфитеатарот, научната библиотека и нивното висинско поврзување на првиот кат во форма на мостовска челична конструкција. Амфитеатарот е поврзан со стоата преку три влеза, од кои само еден е економски. Во приземјето покрај основното комуникациско јадро, со технички, инсталациони и сервисни простории, постојат сали за обука и кабини за превод што ја опслужуваат главната сала која се протега низ две нивоа и опслужува 90 корисници. Над последниот ред на седишта преку мостовска челична конструкција плочата континуирано се поврзува со видиковецот над библиотеката, од каде корисникот може да го набљудува езерскиот пејзаж и оној планинскиот или да се упати во внатрешноста на библиотеката преку вертикални комуникации.

Научната библиотека претставува единствениот зачуван културен реликт од претходната просторна структура. Одлуката единствено да се пренамени произлезе од уникатноста на бондручната конструкција на кровната партија и во ентериерот и патернот на перфорираната ѕидна партија од тула, која ако ја задржи претходната намена би била подложна на дегеративни процеси поради масовната посетеност. Единствено нужен процес е санација и зајакнување на кровната конструкција поради дотрајаност. Па, така новата намена која ги вбројува читалната, салата за состаноци и двете предавални, фоајето со инфо пулт, архивата, компјутерските кабини, книжевниот фонд распространет по ободот на внатрешниот отворен атриум и трибините погодни за осамување го прават карактерот на овој објект неповторлив. Додатен infinity ефект во неговото доживување допринесува и водената површина, која се протега во линија на езерото, со што визуелно го доближува.

Центар за истражување и наука за Преспанското Езеро, вклучува два објекти во својата структуралност и тоа: ботаничките лаборатории во корелација со амбулантна единица и нивната управа. Целта на оваа институција е истражување на биоценозните и биотипните промени кои настануваат во еко системите и испитување на степенот на еутрофикација и загадување на животната средина во преспанскиот регион.

Амбулантната единица претставува приземна линиска структура,директно поврзана со стоата. До неа се пристапува преку економскиот влез од хибридот или од главната влезна партија покрај двете управни згради. Се состои од просторија за преглед, ординација за медицинско лице која е директно поврзана со лабораториите и надворешната градина, а од другата страна со просторите за рекреација на управната зграда, и тоалети со простор за гардеробирање за вработените.

Управната зграда на центарот за истражување егзистира на завршетокот од стоата, кој воедно е и остаток од претходната просторна интервенција на маркетот, на почетокот од економскиот влез. Со својата формативност, се надоврзува на стоата преку отвореното приземје, каде се сместени просториите за рекреација и сервисно-техничките простории на комуникациското јадро, каде на катот водат до канцелариските простори.

Јавна зона

Административно-комерцијалниот комплекс претставува своевидна ориентациона поента при влезот на локацијата. Простирајќи се на два ката (комерцијален во приземјето и административен на катот) е составен дел од зоната за масовна посетеност. Отворениот модул во приземјето, овозможува подобар проток на корисници во комерцијалните содржини и дифузен влез во средиштето на зоната каде се протега ресторанскиот комплекс и означува своевидно сврзно ткиво на сите  три намени. На катот покрај административниот  дел по целата должина на модулот се протега отворена отворена тераса.

Кујната како и административниот комплекс е директно поврзана со стоата која во заедништво со градинката  формира таканаречен претпростор до економскиот влез. Како габарит во себе содржи гардеробирање за вработените, нечист ходник, главна кујна , чист ходник, ладилници и гардероба во улога на главното фоаје во јавната зона.

Градинката го затвора периметарот на ресторанот, односно со својот габарит делумно го врамува погледот кон езерото и овозможува престој за 30 деца. Просториите за престојување се добро осветлени и се поставени во правец на ресторанот за директно надгледување, од страна на родителите.

Станбена зона

Новата станбена структура се протега на шесте ортогонални блока кои се поставени во правец север-југ, од спротивна страна на хибридот. Составена со делумна мултипликација на досега утврдените принципи на постоечкото времено сместување ја задржува автентичната функционалност и ненаметливоста во габаритот (спротивно од варијабилноста на корисниците), но ги организира според вегетативниот фонд на евла. Осумте објекти се всушност варијации на два типа на единици (тип 1-единица за четири члена и две единици за два члена и тип 2-единица за четири члена, една единиза за два члена и една единица за лица со попреченост).Со растерот од бондручна структура помеѓу стамбените единици се формира внатрешна улица или плоштад налик на алисоновата ‘street in the air’ каде се поттикнува тразитивност на приватноста од објектот на улицата и се поттикнува едно поинакво социјално и општествено интегрирање.

 

Сл. 28 Анализа на  новата / програмска конфигурација

1.3.3.4     Проектна програма

 

• ГРАДИНКА
• КОМЕРЦИЈАЛНО – АДМ. ОБЈЕКТ
• КУЈНА
• РЕСТОРАН
• АКАДЕМИЈА ЗА ЕКОТУРИЗАМ
• ЕНДЕМСКА ГЕОЛОГИЈА
• ЕНДЕМСКА ФАУНА
• ТЕМАТКА ИЗЛОЖБА – ФАУНА
• ЕНДЕМСКА ФЛОРА
• БИБЛИОТЕКА
• ПАВИЉОН ЗА ЧАЈ
• ТЕМАТСКА ИЗЛОЖБА – ФЛОРА
• АМБУЛАНТА И БОТАНИЧКА ЛАБОРАТОРИЈА
• ЦЕНТАР ЗА ИСТРАЖУВАЊЕ И НАУКА ЗА ПРЕСПАНСКОТО ЕЗЕРО
• TЕМАТСКА ГЕОЛОГИЈА
• МУЗЕЈСКА ЗГРАДА 1
• МУЗЕЈСКА ЗГРАДА 2
• РАБОТИЛНИЦИ
• ТЕМАТСКА ГЕОЛОГИЈА
• НОВО ВРЕМЕНО СМЕСТУВАЊЕ

1.3.3.5     Нова парцелација,партер,урбанистички показатели

 

Сл. 29  Предлог план за УПД на автокамп Крани

1.3.3.6     Намени и зони

 

При процесот на новото урбано обликување користени се неколку основни принципи на генерирање на формата:

• Зелените површини како урбан и конструктивен елемент. Ако изграденото би претставувало своевиден позитив, тогаш негативот би биле празнините, односно социјалните простори во ткивото преку кои се остварува комуникацијата со надворешноста. Поради тоа сметам дека, не постои посилно афирмирање на идентитетот на одреден простор од почитувањето на локалниот вегетативен фонд. Па така ако го замислиме опфатот како биолошки организам, а сообраќајот за негови крвни садови, тогаш дефинитивно еко-системите кои егзистираат на тие простори се белите дробови. Имплементирањето на новото времено сместување  според местоположбата на евлата, нуди ново поврзување на корисникот со градината, налик на ‘streets in air’, единствено што таа урбана схема се случува во приземјето.
• Линискиот центар ги имплементира функциите од масовна посетеност и ги позиционира на фронтот, од уличниот профил, или по ободот на урбаниот зафат, за да бидат општествени генератори и да го реактивираат просторот, односно да конпензираат со намените кои се од детерминиран временски карактер.
• Хибридност

Како уникатен просторен ентитет, со константна ентропија, обезбедува кохерентност помеѓу компатибилни и некомпатибилни функции исклучиво преку репрограмирање на комуникациските јадра, со што се утврдуваат нови корелации, никогаш повторливи со ист интензитет и карактер во друго урбано ткиво.

 

 Партерно уредување

 

ЗАКЛУЧОК

Поентата на архитектонската интервенција е да обезбеди хабитабилен простор, во кој ќе се чувствува балансот со природата, баланс помеѓу различните просторни интервенции, преиспитување на утврдената институционалност, почитта кон наметнатиот израз, препознавањето на духовните елементи на местото, како и нивно неинвазивно реинтепретирање.

 

Колски и велосипедски сообраќај

 

Исказ, кој несомнено ја заокружува суштината на овој магистерски труд, ставајќи акцент на моментот на разрешување на одреден просторен проблем поаѓајќи од тезата дека архитектурата освен што треба да се занимава со утилитарните и функционалните дискурси на можните решенија, не смее да ги запостави духовните потреби на корисникот, осврнувајќи се на рекреирање и обновување на носталгијата, праевејќи ја современа.

 

Визуелизации

 

Истата таа носталгија , тесно се поврзува со меморискиот систем на едно урбано ткиво, неговата граѓа и минато и се темели врз објективниот ориентациски код на општеството, со што го детерминира културниот идентитет на местото. Од тука и новиот обликовен концепт во Крани, ќе ги осовремени квалитативните елементи кои го прават автокампот препознатлив и уникатен, без притоа инвазивно да делува на природата и во истовреме да воспостави нови визуелни врски и просторни поенти за да стане недделив дел од локацијата.

Неизбежно е, границите помеѓу човековата урбана креација и природата да бидат во кохерентна симбиоза, да се пропусни, варијабилни и мерливи. Едниот мора да го прифати другиот и обратно. Архитектонската интервенција треба да е инструмент со чија помош квалитативно ќе се афирмираат реинтерпретираните асоцијативни вредности, интенции и законитости на локалниот контекст, без притоа да ги занемари времето и просторот во кои е создадена. Само на тој начин идната формална експресија ќе живее, без да го изгуби своето значење.

 

 

Макета

 

1       БИБЛИОГРАФИЈА

Alonso, R. G. (2004). El museo: Espacio creativo. ICONO14 (Vol. 2), 19 .

Avramidou, N., Causevic, A., Rustempasic, N., & Idrizbegovic – Zgonic, A. (22-24 april 2013). IMPORTANCE OF PLACE. Sarajevo: International Conference on Hazards and Modern Heritage.

Bannon, L., Benford, S., Bowers, J., & Heath, C. (March 2005). Hybrid design creates innovative musem experience. Communicatons of the ACM.

Benediktsson, G. (2010). Museum and tourism Stakeholders, resource and sustainable development. Goteborg: International Museum Studies Museion.

Braendholt, I., & Thorek Jensen, J. (2013). Museums. Social Learning Spaces and Knowledge Producing Processes. Stockholm.

britannica.com. (н.д.). Преземено may 3, 2018 од https://www.britannica.com/topic/history-of-museums-398827

Carter, A. (July 2010). High Rise – rethinking mix use high rise architecture. Architecture and Design, Aalborg University.

de Botton, A. (2008). La Arquitectura de la felicidad. Lumen.

Derome-Masse, V. (2015). Hybridity is Dead.Long live Hybridity. Ottawa, Ontario.

Fernandez Per, A., Mozas, J., & Arpa, J. A. (2014). This is Hybrid- an analysis of mixed-use biuldings. Victoria- Gasteiz.

Gupta , A., Mioussouri, T., Salomon, S., & Chhabra, C. (н.д.). Learning in Hybrid Museum. London: Birkbeck University.

issuu.com. (н.д.).

Mairesse, F. (2013). El museo hibrido . España.

Maroevic, I. (14.01.1987). Identitet kao sastavni dio muzealnosti. Zagreb.

Maroevic, I. (2010). Uvod u muzeologiju. Zadar.

Menken, Q. (October 2013). Hybrud Heritage and New Museology. Reinwardt Academie.

Mergos, G., & Patsavos, N. (2017). Clutural Heritage and Sustainable Development. Chania.

Miryousefi, P. (2010). Rural eco-museums:. Во P. N. University (Ур.), tourism development based on sustained development models. Iran: Department of Architecture and Engineering.

Norberg – Schulz, C. (June 1976). Genius loci- Towards a phenomenology of Architecture. Oslo.

Rintala, S. (XII-2010). Distilling Site’Specific Values. Oris magazine for architecture and culture (61), 189.

Rubio Hernandez, S. (December 2017). Vapriikki Case: Design and Evaluation of an Interactive Mixed-Reality Museum Exhibit. University of Tampere Faculty of Natural Sciences Software.

Senosiain, J., & Arredond, D. (1985). The free form: Organic Architecture. Mexico.

theeuropeanlibrary.org. (н.д.).

TRAVERS , ROBERT; KOSTA RIKA, LA PAZ GROUP ;2012Трилатерална стратегија и акционен план за сливот на Преспанско Езеро 2012-2016

www.aplust.net. (н.д.).

Грчев, проф. д-р Мирослав; Пенчиќ, проф. д-р Дивна;2016Урбанистичко Обликување 1СкопјеАрхитектонски Факултет

Музеологија2012СкопјеФилозофски факултет

Плeтикaпиќ, Mp.cц. Златко ; Вучковиќ, Др.cц. Иван ; Видаковиќ, дипл.инг.биол. Ива; Керековиќ, проф.биол. Алан;2013План за управување со Преспанско ЕзероЗагребUnited Nations Development Programme

Чипан, Б. (1976). Проектирање на општествени згради. Скопје.