МАРХ Разговори: од архитектурата кон дизајнот / интервју со Тамара Забазноска – TAMRYN

25.12.2019 • Интервју Уметност

Следно од серијалот МАРХ разговори: од архитектурата кон дизајнот, е интервјуто со Тамара Забазноска или TAMRYN. Покрај цртање, анимација и графити, таа твори и во една необична, но исклучително возбудлива техника, наречена стринг арт. Користејќи клинци и конци таа создава абстрактни уметнички дела, а во нивната прецизност, симетрија и композиција јасно ја забележуваме архитектонската позадина на Тамара.

Погледнете го видеото кое беше снимено на настанот 5 години marh.mk, а во продолжение ви го презентираме и целосното интервју.

Како дете што сакаше да бидеш кога ќе пораснеш? Дали тоа се подоцна се менуваше, на пример во средно или на факултет?

Додека бев мала единствено што знаев е дека сакав да креирам, во средно постоеше дилемата дали архитектура или ликовна академија. За време на студирањето архитектура немаше дилеми.

Што сметаш дека е најважното нешто што го научи за време на студирањето?

Рационалноста во пристапот на решавање проблеми.

Дали мислиш дека некогаш би се вратила на архитектонското проектирање?

Имам одлучено да го употребам архитектонското знаење и начин на размислување во остварување на идеите кои ми нудат понатамошен личен развој. Доколку проектирањето го понуди тоа не би имало причина зошто да не проектирам повторно.

Се занимаваш со дизајнирање на stringart – клинци кои претставуваат точки и конци кои ги поврзуваат и прават линии. Ова е навистина импресивен, но и комплексен начин на креирање слики, па затоа претпоставувам дека е клучно доброто планирање. Како изгледа твојот дизајн процес и предходни подготовки?

Започнува со идеа која ја исцртувам како скица. На скицата и давам живот со исполнување на полните и празни делови со детали – клинците кои создаваат форми.

Колку ти помогна архитектонското образование во учењето на оваа техника и колку ти влијае на дизајнот?

Целосно. Влијае на детерминираноста на линијата и посветеноста во изработката.

Во фазата на креирање на делото, станува збор за многу прецизна и педантна работа. Колку време ти треба да завршиш едно парче?

Временскиот интервал зависи од комплексноста на делото. Сите идеи постојат некаде во некоја фиока во мене. Новите научни истражувања, природата и принципите на нејзиното функционирање одредуваат кога таа идеа би била спремна за реализација. За самата техничка изработка на делата (од досегашното искуство) не помалку од 30 работни саати.

Кои се околностите во кои сакаш да работиш, како атмосфера, период во денот и слично?

Идеата не е врзана со време во текот на денот, таа се развива постојано, а техничкиот дел префрирам да го сработувам денски, штом станам, со првото кафе и натаму… Тишината особено добро влијае на звукот на чеканот, а музиката само уште повеќе ја надополнува атмосферата кога веќе сум во ек на изработка.

Дали ваквата изработка е донекаде и медитивен процес?

Се спротивставував на медитацијата се додека не открив дека ова што го работам е форма на медитација – одиш на замислено место кое си го градел со години.

Твојата техника успева да креира слики кои се истовремено и скултури, или со еден збор–релјефи. Зошто мислиш дека сликите со трета димензија оставаат толку интензивен впечаток?

Драго ми е што предизвикуваат интензивен впечаток! Третата демензија ни нуди осознавање на природата на просторот и времето, особено преку сенката и светлината, полното и празното.

Имаш ли некои примери на тродимензионални слики кои посебно те привлекуваат? Можеби египетски релјефи или модернистички асамблажи, или нешто целосно трето…

Природните релјефи, планините и нивната конфигурација.

Понекогаш на делата, освен шајки и конец, инкорпорираш и стакло. Што те поттикна да го користиш овој материјал?

Моментално сум во фаза во која играм со стаклото како елемент кој воведува транспарентност на солидна структура и со самото негово постоење се вовлекува и играта на светлината како елемент, а со тоа и звукот (резонирањето на стуктурите преку него).

Фантастичните жарновите имаат многу силни влијанија во твоите дизајни. Често изработуваш и илустрации од скопските бетонски згради со некои карактери од вакви филмови. Дали се сеќаваш како ги доживуваше бруталистичките објекти уште пред да студираш архитектура? Дали и тогаш тие ти изгледаа како научно-фантастична сценографија?

Од дете, и се уште се во таа сценографија.

Доколку имаш прилика да дизајнираш град за филм чија приказна се одвива илјада години во идината, како тој би изгледал?

Поголемиот дел од светот е „управуван“ од окото нели? Се дизајнира за нештото да изгледа „убаво“, но звучи ужасно. Градот од иднината… мислам дека тоа ќе е време кога би се славеле другите сетила.