Реадаптација и пренамена на Стаклара / Рената Томовска 2013

22.05.2015 • Студентски проекти

Дипломски труд

Тема: Програмски интегрирани архитектонски објекти > модел на новата културолошка присутност во областа на јавните објекти

Автор: Рената Томовска

Ментор: Михајло Зиновски

Година: 2013

Локација: Стаклара Скопје

Вовед

Денес градот се соочува со енормен раст на промени; тоа се однесува на урбано-архитектонскиот контекст како и на социолошко-психолошкиот аспект. Причините позади овој факт се од диверзен карактер а како една од нив е тендецијата да градот постојано се соочува со прилив на нови жители, а со тоа се зголемува потребата на нови урбани простори; деведувајќи до појава како shrinking cities истовремено оставајќи забележителни празнини т.е. неискористени простори.

Примери на такви дупки се и напуштените индустрии. Тие во минатото ги задоволувале стандардите, воедно и капацитетот за еден симултан развој но, во денешницата многу од нив се неупотребливи-напуштени. За да се реанимираат истите но, и за да се исполнат барањата за урбана еволуција потребна е нивна пренамена. Дали таа да биде делумна или комплетна останува на тоа од потребата на бараниот простор. Ваквиот пристап е веќе подолго време практикуван надвор од нашите граници; позитивниот резултат дава уште една кнфирмација дека практиката на урбана и архитектонска пренамена е исто толку функционална колку што е и развојна во своите размери.

Содржината на објектите од културен типолошки карактер се примери на флексибилитет и адаптибилност притоа нудејќи можност на нивно алтернативно позиционирање во простори дијаметрално различни од нивната типолошка намена. Поради недостаток на такви типологии а воедна неискористеност на веќе напуштените индустрии, локацијата поранешна Стаклара нуди можност за применување на практиката за реанимација и пренамена.

Локација:

Краток Историјат

Фабриката била во употреба од 1952-1992 година. Производството на шишиња престанало во 1987ма додека пак производството на кристал и стаклена волна се практикувало се до крајот на нејзиното затварање во 1992 година. По нејзиното производно капитулирање, дел од составните објекти на комплексот се приватно изнајмени а дел се пренаменети во денешна производна фабрика за хартија.

Постоечка ситуација:

Новопроектирана ситуација:

Пренамената на топилничката хала е замислена како објект со културно-едукативен карактер. Нејзиниот габарит е поделен на неколку програмски целини /студентско домување и библиотека/ школо за балет со мулти-функционална сцена и /музејски простор со можност за интеграција и интеракција со посетителската маса.

Концепт: